Dag poppetjes!!

Tjah poppetjes..zo worden wij elke dag genoemd door de 'lieve' mannen hier in Suriname!
Er is weer een week voorbij, dus tijd voor een nieuw verhaal vond ik! Ook deze week heb ik weer veel dingen gezien en gedaan.

Afgelopen zondag gingen we met een groep van ong. 13 meiden een dolfijnentour doen. Dit hield in dat we met een boot de Surinamerivier opgingen om dolfijnen te spotten. Het was echt supergaaf, de dolfijnen kwamen echt dicht bij onze boot! Een geweldige ervaring, die een aantal prachtige plaatjes heeft opgeleverd. Niet van mijn fotocamera afkomstig helaas, maar we hebben een huisgenote met een super-de-luxe geval! Ook hebben we nog 3 stops gemaakt. De eerste was op plantage ‘Rust en werk’. Hier waren we al eens geweest met een eerdere boottocht. Gelukkig was de wandeling die we maakten anders en had onze gids een aantal interessante dingen te vertellen. Op de plantage wonen Javanen. Als er iemand overlijdt, hebben zij een heel ritueel. Tijdens en na de begrafenis vinden er verschillende herdenkingen (‘slametans’) plaats, namelijk op de dag van de begrafenis, een week na erna, 40 dagen erna, 100 dagen erna, dan na 2 jaar nog een en de allerlaatste is 1000 dagen na het overlijden. Er wordt dan ook een soort huisje op het graf geplaatst, ten teken dat de overledene een nieuw ‘huis’ heeft. Ook tijdens de ramadan spelen overledenen een belangrijke rol. Zij worden tijdens deze maand ook ‘teruggehaald’ op aarde. Interessant om allemaal te horen.
De volgende stop was op plantage ‘Johanna Margaretha’, waar we hebben geluncht. Alsof er nog niet genoeg eten en drinken aan boord was! Maar het was wel heerlijk, een soort buffet met allemaal lekkere hapjes! Vervolgens hebben we hier ook een korte wandeling gemaakt.
De laatste stop was op Nieuw-Amsterdam. Voor eventjes was ik dus heel dichtbij huis! We brachten een bezoek aan het openlucht museum ‘Fort Nieuw-Amsterdam’. Dit museum ontstond in de jaren 60. Het fort werd in 1712 gebouwd, na een Franse inval. Later werd het gebruikt als gevangenis voor langgestraften. Een aantal cellen mochten we ook van binnen bekijken. Hier kreeg ik echt de kriebels van!
Goed…dit was het educatieve stukje van mijn verhaal…we gaan verder!

Maandag was een vrije dag voor heel Suriname. 155 jaar Chinese immigratie in Suriname werd er gevierd! Met een groep meiden zijn we naar het onafhankelijkheidsplein geweest. We gingen overdag al heen, maar toen was er nog niet superveel te doen. Wel een mooie ketting en armband gekocht en natuurlijk lekkere hapjes geprobeerd. Ze kunnen goed koken hier! Daar kom ik steeds meer achter. Tegen een uur of 3 zijn we naar huis gegaan, het werd ons toch iets te heet. Maar…’s Avonds waren we weer van de partij! Toen was er een show met zang, dans en muziek. Echt super om te zien! Vooral het toneelstuk waarbij verschillende bevolkingsgroepen van Suriname hun eigen zang en dans opvoerden. Ook heel leuk om al die verschillende soorten klederdracht te zien. Het was weer eens een erg gezellige dag…

Dinsdag..weer terug naar de realiteit...stage! Gelukkig is dit ook wel erg leuk. Vooral om te zien hoe de kinderen vooruit gaan. Het Chinese meisje gaat nu zonder protesteren met ons mee, een teken dat ze ons in vertrouwen heeft genomen. Dit geeft een goed gevoel. Ook met de andere kinderen is het erg leuk om te werken, vooral als je ziet dat ze vooruit gaan.
’s Avonds vonden we het wel weer eens tijd om naar het pannenkoekenhuisje te gaan. Hier heb ik dan ook een heerlijke pannenkoek gegeten, in de vorm van een hamburger met friet:D

Woensdag weer stage. Vandaag hebben we na de pauze een kijkje genomen bij de kleuters, oftewel, de ‘lage en hoge Freubel’. Wat een lieve kindjes waren dit! En zo rustig..ongelooflijk! En wat zijn ze muzikaal! Ze gingen met elkaar een liedje zingen en met hun vier of vijf jaar konden ze al ontzettend goed zingen en dansen. Ook wilden ze allemaal erg graag op de foto, een aantal resultaten kun je zien op de site. Wat mij opviel was dat ze binnen genoeg materialen hadden om mee te werken. Net als in Nederland is het lokaal ingedeeld in hoeken, zoals de bouwhoek, poppenhoek, puzzelhoek enz. Maar buiten moeten ze zich zelf vermaken. Er wordt dan ook meestal binnen gewerkt.
’s Avonds konden we weer genieten van Charlotte’s kookkunsten. Ze had haar familie uitgenodigd dus tjah, dan moest ze wel even laten zien wat haar kwaliteiten zijn! Heerlijk hoor, pasta met tomatensaus en tonijn!

Donderdag gingen we op de foto! In klederdracht welteverstaan…Dus daar stond ik dan, in mijn Surinaamse jurk! Helaas heb ik er het figuur niet voor, dus ik denk er verder niet over na om zoiets aan te schaffen. Maar voor de foto was het erg leuk! Ook de zogenaamde ‘emotiefoto’s’ die we achteraf hebben gemaakt zijn erg goed gelukt!
Verder zijn we naar het M.O.B. geweest. Dit is een soort testcentrum, om te kijken of sommige kinderen misschien beter af zijn op het speciaal onderwijs. Ook hier kwamen er weer achter dat de situaties hier soms schrijnend zijn. Er is veel te weinig personeel, waardoor er een hele lange wachtlijst is. Veel kinderen die nu dus op een gewone basisschool zitten, passen er helemaal niet. Maar er is simpelweg geen tijd en geld om hen te onderzoeken. Wel moeilijk om te zien dat het in Nederland juist supergoed geregeld is. De manier van onderzoeken vind ik wel goed. De kinderen die wel getest kunnen worden komen ook goed terecht. We hebben veel bruikbare informatie gekregen.
’s Avonds was het tijd voor een feestje…Laura was jarig! Een leuke avond had ze ook wel verdiend. Ze had haar keelamandelen ontstoken en was nog aan het herstellen, maar gelukkig knapt ze na een kuur steeds meer op. Ze was heel bang dat ze hier in het ziekenhuis opgenomen zou moeten worden, maar gelukkig ziet het er niet naar uit. Ook zij had gekookt, dus waarschijnlijk moet ik er binnenkort ook aan geloven! Al denk ik dat het dan een afhaalmaaltijd van de Chinees zal worden. Dat is het beste voor iedereen…
Als toetje nog een lekker stukje taart gehad en deze dag hebben we afgesloten met een lekkere cocktail bij het ‘t Vat!

Gisteren gingen we lekker naar het strand! Nouja…een opgespoten strand met de naam ‘White Beach’. Ik vond het een echt strand hoor! Heerlijk om daar de hele dag een beetje rond te hangen. We hadden een hutje gehuurd waar we onze hangmatten in konden hangen en samen met de palmbomen waar we nog kokosnoten uit hebben geplukt was het net een klein paradijsje! Voor herhaling vatbaar…
Ik durf het bijna niet te zeggen, maar we konden het woord ‘pannenkoek’ niet weerstaan! Gelukkig heb ik nu wel een pannenkoek gegeten en ook nog een gezonde, met tomaat en champignons! Ook kwamen we erachter dat de mensen hier van plagen houden, aangezien Charlotte maar een klein beetje poedersuiker wilde, maar het deksel van het potje afviel. We hebben het personeel door middel van een briefje hier even vriendelijk voor bedankt!

En vandaag…heb ik weer rondgehangen maar dan gewoon bij het complex. Voel me op dit moment niet helemaal fit, beetje verkouden enzo, dus dan maar even kalmpjes aandoen!

Hopelijk genieten jullie weer van het verhaal en de foto’s! Op deze manier stuur ik een beetje zon naar jullie toe;) Tot de volgende keer!

Liefs, Agnes