Goeiedag eem!

Het is weer tijd om jullie op de hoogte te stellen van de gebeurtenissen hier. Er is namelijk nogal wat gebeurd de afgelopen week! Ons gevoel van veiligheid is erg op de proef gesteld…:P

Tot maandagmiddag was er niks aan de hand. We hadden stage en ’s middags zijn we even de stad in geweest, waar ik nog een erg leuk jurkje heb gekocht! (zie foto).
We waren thuis en een beetje aan het aanrommelen, toen ineens een huisgenote (Lenneke)riep: ‘Hé! Waar is m’n hangmat?’ Ze was de dag ervoor naar het strand geweest en had toen haar hangmat meegenomen. Eenmaal thuis had ze hem over de balustrade gehangen om te laten drogen. En hij hing er niet meer! Toen klonk het van de andere kant: ‘Huh! Mijn hangmat is ook weg!’ 1 Van de meiden (Rowenna) dacht dat onze beheerder, Kenneth, een grap had uitgehaald. Hij wil dat soort dingen nog wel eens doen. Maar hij bleek er dus niks vanaf te weten. Wel kreeg hij het idee om de bewakingsvideo’s eens te gaan bekijken. En ja hoor! Die morgen om 6.50 uur (terwijl iedereen wakker was! Echt heel eng), was er iemand over het hek geklommen en die heeft de hangmatten meegenomen! Het bleek een ‘zwerver’ te zijn, die al vaker bij ons door het hek heeft staan loeren. Maargoed, niemand die daar echt aandacht aan schonk. Het gaf een heel raar gevoel dat terwijl ik al wakker was en zelfs mijn deur open had staan, die vent hier heeft rond gelopen. Ik wil niet weten wat er was gebeurd als 1 van ons oog in oog met hem had gestaan. Hij blijkt namelijk ook altijd een mes op zak te hebben! We vonden hem allemaal eigenlijk best slim, omdat hij zich zo heeft verborgen dat niemand hem heeft gezien. Complimenten!
Ik zal de afloop ook even vertellen. De politie is gebeld, heeft onderzoek gedaan en het filmpje gekeken en inmiddels is onze alleraardigste zwerver ondergebracht in de gevangenis. Wat ik wel raar vond is dat de meiden werden gevraagd om mee te gaan naar het huis (lees: krot) van die vent om te kijken of hun hangmatten er nog lagen. 1 van de meiden heeft het ook daadwerkelijk gedaan, de ander heeft vriendelijk bedankt. Ik denk dat ik ook voor het laatste zou kiezen….
’s Avonds hebben we pannenkoeken gegeten. Tjah…soms heb je daar gewoon behoefte aan:D

Toen was het dinsdag. De dag begon weer heel normaal. We hadden stage en ’s middags zijn we op pad geweest om een tweedaagse trip te regelen. Op 8 en 9 november gaan we naar Brownsberg en Stone-Island. Dit ligt verder in het binnenland en de natuur schijnt ontzettend mooi te zijn. Tjah…als je in Suriname bent, moet je wel een keer het binnenland in!
We waren terug en hadden bedacht dat we wel even Chinees konden gaan halen. Met een groep van 7 gingen we even snel heen en weer op de fiets. Moest kunnen toch? Nou, we kwamen bedrogen uit! We fietsten terug en een aantal hadden al opgemerkt dat de straat waar we fietsten wel erg donker was…we fietsten heen in de schemering, maar het wordt heel snel donker. Opeens kwam er vanuit het niets een scooter aan met twee personen erop en hoorden we Lenneke gillen. In eerste instantie dacht ik dat ze was aangereden. Omdat het natuurlijk zo donker was, kon het zijn dat de scooter haar niet had zien fietsen. Maar toen we Lenneke keihard voorbij zagen fietsen en hoorden schreeuwen: ‘Mn tas! Mn paspoort zit erin!’ hadden we gelijk door wat er aan de hand was. Binnen een paar seconden hadden ze haar tas van haar schouder getrokken! Echt ongelooflijk…
Daar stonden we een tijdje stil, niet direct beseffend wat er aan de hand was. Maar toen we het doorhadden hebben we de laatste paar honderd meter binnen een minuut afgelegd. Eenmaal thuis was iedereen behoorlijk overstuur en heel verdrietig. Toen Lenneke bedacht wat ze allemaal kwijt was, was het echt schrikken. Haar paspoort, haar pinpas, haar rijbewijs, haar telefoon, de sleutel van de poort en van haar kamer..alles zat erin. Haar paspoort had ze normaal nooit mee, maar juist die middag had ze hem nodig tijdens het boeken van de trip. Dat zul je net zien! Ze kwam verbazingwekkend snel weer tot rust en had gelijk zoiets van ik ga het allemaal regelen, het komt goed. Echt knap! Haar pinpas is gelijk geblokkeerd en ze zijn naar de politie gegaan om aangifte te doen. Inmiddels heeft ze ook een nieuw paspoort aangevraagd. Op 1 november komen haar ouders, dus die nemen een nieuwe pinpas mee. En zo is alles weer geregeld, ook al koste het veel tijd. De schrik was bij ons allemaal heel groot en het heeft ook een aantal dagen geduurd voordat iedereen weer een beetje bijgekomen was. Samen met Chantal ben ik die avond nog even weggegaan. Hier hadden we allebei wel behoefte aan. We hadden namelijk afgesproken om op bezoek te gaan bij de tante van Charlotte. Ze is hier op bezoek en logeert in een groot huis…met aapjes in de tuin! Wat schattig! Eén van de aapjes was echt brutaal, maar heel lief. Hij kwam de hele tijd bij ons om te knuffelen. Smelt…Nouja..kijk maar naar de foto’s, je begrijpt het meteen!
Eenmaal terug hebben we nog een tijd zitten te praten over wat er is gebeurd. Daarna zijn we maar gaan slapen…

Woensdag…stagedag…maar niet zomaar één! Want toen we aankwamen hoorden we dat de derde en vierde klassen altijd een kerkdienst hebben op woensdag. Dit wilden wij ook wel eens meemaken! Wat mij betreft kwam de kerkdienst overeen met een dienst in Nederlands. In mijn beleving was het een beetje saai, maar dit komt natuurlijk ook omdat ik zelf niet gelovig ben!
Na weer een aantal RT-lessen, mochten we de laatste anderhalf uur in een zesde klas (zeg maar groep 8) kijken. Deze klas had een meester, wat best uniek is. Hij is ook de enige mannelijke leerkracht op de school. In Suriname is ongeveer 9 op de 10 leerkrachten vrouw. In het begin vond ik hem nogal ‘softie’, maar hij bleek toch wel op een hele goede manier les te kunnen geven. Het was een leuke klas. Volgens Chantal hing er een goede pedagogische sfeer en hier ben ik het wel mee eens;)
Ons avondvullende programma bestond deze keer uit hangen in de hangmatten en een bezoekje aan ’t Vat’.

EINDELIJK was het weer donderdag…een vrije dag! We hebben het hier zo zwaar, dat ik elke week weer uitkijk naar de donderdag...weekend!:D Dus wat hebben we vandaag gedaan...helemaal niks! Beetje gehangen in de hangmatten en gezwommen in het zwembad (duh!). We wisten toen nog niet dat we onze energie aan het sparen waren voor de avond! We hadden al afgesproken om met een groepje meiden te gaan eten bij een Javaans restaurant. Erg smakelijk! Daarna zijn we vervolgens nog even doorgegaan naar onze stamkroeg, ’t Vat en we hebben weer een kroeg aan onze favorieten toegevoegd: ‘Broki’. Je kunt hier echt heerlijk liggen, in de ligstoelen die aan het water staan. Met een mooi uitzicht over de Suriname-rivier en de Suriname-brug. Helaas heb ik hier nog geen foto’s van. Foto’s maken in het donker gaat nou eenmaal niet zo goed! Wel kregen we nog een boot op wielen in ons vizier. Even foto’s van gemaakt natuurlijk. Erg komisch! Tegen 12 uur ofzo gingen we maar eens op huis aan. We gingen nog even ‘hangmatten’ en toen slapen..of toch niet? Nee! Een huisgenoot kwam op het briljante idee om nog even naar de ‘Havannah Lounge’ te gaan. Dit is een discotheek, ook gelegen aan de waterkant. Echt, ze zoeken de meest mooie plekken uit voor dit soort dingen. Super! De sfeer was ook hartstikke goed, ik kreeg een beetje het ‘Zwetser-leven-gevoel’;) Rond half 6 vonden we het toch echt tijd om te gaan slapen…na een supergezellige dag!

Vrijdag…he gatsie, we waren al weer vrij! Het wordt bijna vervelend. Maargoed, om toch wat van deze dag te maken, zijn we maar gestart met een rondje zwembad. ’s Middags ben ik met Charlotte en Chantal nog even naar de winkel gegaan, want ik wilde een zwarte ketting (voor bij mijn nieuwe jurkje, red.) Maarja, ik heb de ervaring dat als ik iets perse wil hebben, ik het niet kan vinden. En dat was deze keer helaas ook het geval. Maar we geven niet op!
’s Avonds was het tijd voor (what else is new) feest! Hans, onze dokter-in-spé-huisgenoot, ging ons namelijk verlaten. Tjah, daar hoort een afscheidsfeestje bij! Ik zal nog even de verjaardag van Manuel terughalen…voor hem was een stripster geregeld. Onze huisgenoot, Rowenna, dacht: ‘Ik kan het beter!’ Ze had een pakje gekocht om Hans te verassen. Hans zag de bui al hangen toen hij geblinddoekt in de stoel zat en het spannende muziekje hoorde..maar het viel gelukkig allemaal mee:)
De dagevaluatie hebben we maar gedaan bij ’t Vat. Altijd gezellig…:)

Zaterdag hadden Chantal, Charlotte en ik afgesproken om op tijd de stad in te gaan. We vonden het namelijk tijd om een paar gekke foto’s te maken! God, wat had ik er een spijt van toen mijn wekker ’s morgens afging…maargoed, ik ben een bikkel! Dus ik stond op en na een kwartiertje uitloop (het Surinaams kwartiertje) gingen we op pad. Wij (Chantal en ik) waren hier nog nooit met de bus gegaan, dus Charlotte stelde voor om ons mee te nemen in de bus. Goed, vooruit dan maar. Ik ben er inmiddels wel al uit dat dit niet mijn favoriete vervoermiddel is! Het hobbelt en schommelt en de bus zit propvol. Dan toch maar de taxi!!
Het was een erg gezellige ochtend! Het foto’s maken was eigenlijk maar een klein onderdeel. We vonden koffie drinken en een gebakje eten namelijk ook erg belangrijk! Toen het ons iets te warm werd zijn we maar teruggegaan (met de taxi) om vervolgens het zwembad in te duiken.
’s Avonds hebben we gegeten bij ‘Zus en zo’. Hier waren we met Chantal haar verjaardag geweest en dit beviel ons erg goed! Charlotte en ik kwamen op het geweldige idee om twee verschillende gerechten te delen. Dus..had ik van alles en nog wat! Heerlijk hoor:)
Daarna nog even doorgegaan naar Broki, voor wat ontspanning en leuke gesprekken. We zijn op tijd naar huis gegaan, want de volgende dag zouden we op dolfijnentour gaan! Hierover later meer;)

Met deze woorden sluit ik mijn verhaal voor deze week af. Jullie hebben weer genoeg te lezen! Oja, ik wilde bij deze nog even het adres van mijn verblijfplaats vertellen!

Stagewonen
Mozartstraat 118
Tourtonne 3
Paramaribo

Aangezien ik nog geen kaartjes heb gehad, moet ik jullie maar vragen om kaartjes te sturen:D Vinden jullie toch niet erg??
Tot later!

Agnes