Hej iedereen!!

Hier mijn volgende bericht vanuit het (nog steeds) zonnige en warme Paramaribo. Ik heb bij mijn vorige bericht nog geen foto's gezet, maar dit komt omdat het uploaden zo verschrikkelijk traag gaat! 1 Foto uploaden duurt zo een kwartier. Ik zal het vanavond of morgen avond proberen. Over het algemeen is internet 's avonds wat sneller.

Ik was gebleven bij...vrijdag! Ik had al verteld dat we donderdag hadden geprobeerd een stageplek te regelen, maar dat dit nog niet gelukt was. Ik zal het hele verhaal even uitleggen, hopelijk begrijpen jullie het! Vrijdagmorgen is het meisje dat ons donderdag hielp (Mireille) naar haar stageschool gegaan om daar kennis te maken. Toen ze terugkwam vertelde ze dat ze de enige stagiaire op haar school was en dat wij er misschien nog wel bij konden!
We zijn eerst weer naar het Ministerie van Onderwijs gegaan. Er hing donderdag namelijk een briefje op de deur bij de persoon bij wie we moesten zijn: 'vrijdag na 12 uur weer aanwezig'. Dus wij komen er vrijdag weer en wat denk je!? 'maandag weer aanwezig'! Er was gewoon weer een nieuw briefje op de deur geplakt!
We gingen terug naar het RKBO. Hier waren we donderdag ook al geweest. Vanuit hier worden stages in het katholieke onderwijs geregeld. Mireille heeft via het RKBO haar stageplek geregeld, maar dit had ze al in Nederland gedaan. Bij ons is het probleem dat wij onze stage niet in Nederland hebben geregeld, maar dit komt ook omdat onze pabo geen contacten heeft met scholen buiten Europa. Best wel heel lastig allemaal. Bij het RKBO vertelden ze ons ook dat ze ons eigenlijk niet konden helpen, omdat we het in Nederland al hadden moeten regelen. Ze stuurden ons naar het Ministerie van Onderwijs. 'Als het daar niet lukte mochten we wel weer terug komen!' Dus toen we vrijdag zagen dat de man die we moesten spreken nog niet terug was zijn we gewoon weer terug gegaan naar het RKBO en hebben we gezegd dat het niet was gelukt. Eerst reageerde de vrouw die ons hielp een beetje chagerijnig. Maar toen gingen we een beetje slijmen en zielig doen...Ze sloeg als gelijk om! Ze was ineens heel begripvol en snapte ons probleem. Ook was ze heel geinteresseerd in de dingen die we willen doen op stage. Mireille legde uit dat er bij haar op stage misschien nog wel plek was. De vrouw stond gelijk op om te gaan bellen! Helaas heeft ze geen contact kunnen krijgen, maar Mireille had er wel vertrouwen in. Morgen (maandag) horen we meer! Dan gaan we dus weer terug naar het RKBO.
's Avonds zijn we met een hele groep naar de Parbo-biernight geweest. Dit was een groot feest, net buiten het centrum van Paramaribo. Het merk 'Parbo' kennen wij in Nederland als Amstel. Er waren allemaal optredens van bands, danseressen enz. Allemaal hele mooie, swingende en opzwepende muziek. Echt superleuk! We hebben allemaal een Parbo-shirt gescoord, die je kon krijgen bij 4 blikjes bier. Een aantal mensen was dus goed van bier voorzien, aangezien een aantal andere mensen nooit bier drinken (waaronder ik). Tegen 1 uur waren we terug. We hebben nog even in de hangmatten gelegen en zijn toen gaan slapen.

Dan de zaterdag....Chantal was vandaag jarig! Best een rare gewaarwording voor haar denk ik, maar natuurlijk hadden we haar verjaardag tijdens het afscheid al een beetje gevierd.
Vandaag gingen we lekker zwemmen! Dit is wel echt iets wat heerlijk is met dit weer. We gingen naar zwembad 'Vos'. Dit zwembad is ondergebracht bij een militair complex. Het was niet een supergroot zwembad, eigenlijk gewoon een 25-meter bad, maar het was wel even heerlijk! Ook de omgeving bij het zwembad was erg mooi, wat ook weer mooie foto's heeft opgeleverd. Hopelijk kunnen jullie die binnenkort echt zien!
's Avonds hebben we heerlijk gegeten bij 'Zus en zo', natuurlijk ter gelegenheid van Chantal haar verjaardag. Iedereen was erbij, dus we waren met 18 personen. Zus en zo is een restaurant waar je van alles kunt krijgen. Lasagne, pasta, biefstuk, salade, noem maar op. Ik heb heerlijke lasagne gegeten! Na het eten hadden een paar van ons nog wel zin in een toetje. Dus...op naar de MC Donalds! Nadat we hier nog even een ijsje hadden gehaald, zijn we terug gegaan naar ons complex en zijn we naar bed gegaan. Het was een hele gezellige avond!

Toen was het zondag...vandaag hebben we een dagtrip gemaakt! Om 7.45 moesten bij de opstapplaats voor de boot zijn. Best vroeg opstaan dus! We waren met 11 mensen van ons complex, een gezellige groep. We gingen varen over de Suriname rivier. Om 8.00 vertrok de boot, de 'Sweet Merodia'. De boot is van een Surinaamse schrijfster, Cynthia Mc Leod. Ze vestigde haar naam als schrijfster met de Surinaamse roman 'Hoe duur was de suiker?' In 'Vaarwel Merodia', die zich afspeelt in de 19e eeuw, beschrijft ze het wel en wee van de fascinerende familie Merode; een familie die door haar kleurrijke samenstelling model staat voor het hedendaagse Surinaamse volk (Zo, mooi overgetypt he!). 'Sweet Merodia' komt dus voor in 1 van haar boeken. Aan boord kregen gelijk als ontbijt een broodje met een kopje koffie of thee. Verder mocht je zoveel drinken als je wilde. Dit is ook wel nodig. Ik drink per dag wel iets van 4 liter ofzo.
We hadden als gids een vrouw die veel kon vertellen over de geschiedenis van Suriname (vooral de slavernij) en over de vele plantages die Suriname rijk is. Helaas (beetje dom) weet ik hier eigenlijk niks meer over te vertellen. Het was zoveel informatie over iets waar ik eigenlijk niks van af wist, dat het me heel veel moeite koste om alles te onthouden. Op het laatst ging alles het ene oor in en het andere oor uit! Enne...ook was ik een beetje in slaap gevallen (zie hopelijk straks foto).
Onderweg stopten we bij 2 plantages, waar we een wandeling hebben gemaakt. De eerste plantage heette 'Rust en werk'. Hier stonden wat meer armoedige huisjes. Je kon zien dat de mensen het hier niet breed hadden. Aan de andere kant kon je ook zien dat de mensen hier ontzettend hecht met elkaar zijn. Mooi om te zien. Ze vonden het ook heel leuk dat we er waren, dat er mensen zijn die graag willen weten hoe ze leven. We zijn naar een graf gelopen van een familie die de plantage eerder had gerund. Ik heb allemaal vruchten en bomen gezien die we in Nederland niet kennen. Echt mooi!
Vervolgens gingen we weer naar de boot, waar we weer een broodje kregen met iets te drinken. Je leest wel, het eten en drinken was echt supergoed verzorgd. We vaarden naar een volgende plantage 'Frederiksdorp'. Hier was het vooral luxe. De beheerder is Nederlands. Er stonden prachtige huisjes met overal mooie bomen en planten. We hebben nog een tijdje rondgelopen en heerlijk in een hangmat gelegen. Na heerlijk te hebben geluierd gingen we weer terug naar Paramaribo. Op de boot kregen we nog een keer heerlijk eten. Tegen half 3 waren we weer terug in Paramaribo. Terug in het complex hebben we even gezwommen en in de hangmat gelegen (wat een verassing!) En nu zit ik dus hier mijn bericht te typen! Ik probeer nog even foto's te uploaden, vandaag of morgen. Tot snel!

Liefs, Agnes